Storing ProRail treft treinverkeer rond Arnhem, Nijmegen en Zutphen

Bekijk reacties

• Oorzaak onbekend.
  Computer says 'no'?

• Ik vond het wel opvallend dat bij de Utrechtse storingen moest blijken dat er niet eens fatsoenlijk noodstroom is voor de bedienwerkplekken. Dwz een rij bureaus met de werkplekcomputers. Hoe moeilijk kan het zijn.
  Ook hier zal wel een ingreep zijn gedaan waardoor plots het hele gebouw zonder zat.
  Bij dit soort vage berichten moet je er maar van uit gaan dat het een stupiditeit is geweest en dat men de collega uit de wind probeert te houden. Idem bij Rijkswaterstaat wanneer een wisselstrook, brug of slagboom niet bediend wordt. Collega ligt nog te slapen of heeft wat vergeten.

• Wel veel storingen laatste dagen.
  Ik stond deze week ookal 10 minuten stil bij een overweg bij Schiedam maar er kwam geen trein.

• Het OV besteedt in het algemeen te weinig aandacht aan toeval en incidenten. Deels is dit psychologisch verklaarbaar: door de remweg moet een machinist de nabije toekomst (1 à 2 minuten) kennen, wat aan het bedrijf een deterministische visie (spoorboekje = toekomst) heeft gegeven. Maar John Lennon zei al: "Life is what happens while you're making other plans". Er is een politieke reden: het lot van gestrande reizigers is electoraal oninteressant. Er is, daaraan verwant, een ideologische reden: het neoliberalisme heeft een afkeer van publieke voorzieningen. 2020: te weinig IC, te weinig covid-testen, te weinig zorg- en onderwijspersoneel. Bij het OV steeds meer juristen en economen, steeds meer management en marketing (dat zijn lieden die opdracht geven om het woord "vertraging" te vermijden en om de duur van stremmingen systematisch te laag te prognotiseren). Doch steeds minder technici, steeds minder standby-capaciteit. Wissels en sporen om stremmingen te ontwijken zijn schaars, of mogen niet worden gebruikt door "regeltjes". (Rond 1980 legde de HTM zestien paar bogen en wissels aan opdat trams stremmingen konden ontwijken - dit spaarde 65% van de anders verlorengegane reizigersminuten. En als je het onderhoud slecht uitvoert mag je al gauw weer terugkomen om te repareren of het onderhoud opnieuw (en wederom sloppy) over te doen. Kassa! Het gevolg: in 2011 vijf stremmingen per dag, in 2019 zestien (2020 is uiteraard niet representatief). Intussen wens ik iedereen een fijne feestdagenperiode en een gezond 2021!

• PS: achter "reizigersminuten" is een haakje weggevallen.

• Fijn, dat gemiste haakje van u kan ik billijken beste schrijver, maar de gemiste kansen van NS en Prorail niet. Niet alle wissels bijvoorbeeld op en bij stations weghalen. Geen kortere treinen als toch velen willen treinen, maar dus langere. Ook geen prachtige reserveroutes weghalen, die in tijden van stremmingen en andere onvoorziene omstandigheden van groot nut kunnen zijn, zoals de verbinding door station Maliebaan opheffen. Enkelspoor door dubbelspoor vervangen, bijvoorbeeld Deventer-Olst, lijkt mij ook erg nuttig. Leeuwarden Groningen dubbelsporig maken en daarna elektrificeren kan ook nog van pas komen, als Mp-Lw of Mp-Gn tijdelijk uitvalt. Enzovoort.....

• Mee eens.
  Deze bedrijven lijken soms te vergeten waarom ze bestaan.

• Heeft men wel voldoende "back-ups" achter de hand voor het geval er iets uitvalt. Volgens mij zijn er bijvoorbeeld ook teveel wissels weggehaald en andere vertraagde treinen inhalen is er dan niet meer bij ervoer ik laats nog. Reden was, sneller rijden, minder onderhoud en kostenbesparing zolang als alles goed gaat. Arnhem is niet alleen een knooppunt, maar soms ook een "bottleneck" als er een vertraging is.

• Je hoeft van Prorail niet dat soort intelligentie te verwachten. Hun wisselfobie werd verkocht als "zo doen ze het in Japan ook", wellicht omdat mensen zoals ik graag wijzen naar Japan. Maar het is oerdom, als je het zoals in Japan wilt doen dan moet je ook buitendienststellingen e.d. vaarwel zeggen, maar dat doen ze niet. Halve focus en compleet onbegrip over hoe een spoorwegnet werkt daar bij Prorail...

• Japan is wel een land waar men seconden precies weet te rijden, er een discipline heerst en service die ze in "Olanda" nog moeten uitvinden of amper kennen. Op een (auto)snelweg kan je medeweggebruikers nog wel eens inhalen, in Nederland mis je door het gebrek aan inhaal mogelijkheden op het spoor menigmaal je overstap, iets waar ik bij een reisplanning zelfs al rekening mee gaat houden.Soms merk je dat ook meteen als een intercity plots snelheid mindert en dan de mededeling komt dat men achter een goederen- of vertraagde boemeltrein zit en men met sukkeldrafje het volgende station probeert te bereiken. Zwitserland, Japan en Nederland worden vaak "geroemd" als het om spoorse aangelegenheden gaat, maar wie van de drie is eigenlijk het beste, het meeste oplossingsgericht of doelmatigste, kortom wie is het "beste jongetje of meisje" van de klas en weet storingen het beste in korte tijd op te lossen ?

• In Japan zijn de processen sterk vereenvoudigd waarbij trein en personeel aan elkaar gekoppeld zijn (Het principe van ‘rondje om de kerk’).
  De discipline is er inderdaad van het type ‘kadaver’.
  Vraag is of we dat hier willen.
  Bij verstoringen kunnen treinen door lokaal personeel voorbij de stremming worden gepiloteerd (geloodst) wat natuurlijk ook wederzijds de nodige discipline vergt.