Contract aankoop nieuwe Oostenrijkse treinen blijkt niet geldig
24 sep 2021 8:48
De Oostenrijkse spoorwegen zijn in verlegenheid gebracht. Een order van nieuwe dubbeldekstreinen bij Stadler blijkt ongeldig. De Zwitserse digitale handtekening blijkt niet geldig in de EU.
Rechter ontdekt blunder
Tot die conclusie komt de Oostenrijkse rechter, meldt Der Standard. De uitspraak volgt op een bezwaar van Alstom op de gunning van de order aan Stadler. De bezwaren die de Fransen hadden, blijken echter niet het struikelblok. Het was de rechter zelf die de fout ontdekte.
Stadler had de order ondertekend met een digitale handtekening, maar niet met de juiste omdat de Zwitserse versie van de elektronische handtekening niet wordt erkend in de EU. Hoewel Zwitserland nauw verbonden is met de EU via bilaterale overeenkomsten, blijkt de digitale handtekening niet in Oostenrijk geldig.
Nieuwe aanbesteding
Volgens de Oostenrijkse krant Der Standard heeft de blunder grote gevolgen. De treinen hadden in 2024 geleverd moeten worden, maar die planning gaat hoogstwaarschijnlijk niet gehaald worden. Daarnaast denkt Der Standard dat bij een nieuwe aanbesteding er nauwelijks aanbieders zullen zijn. Siemens deed bij de vorige aanbesteding niet mee, omdat het onvoldoende stoelen in een trein kon leveren. Alstom-Bombardier deed niet mee vanwege leveringsproblemen met een andere order in Oostenrijk. Stadler zou daarmee de enige zijn die overblijft. De krant meldt verder dat de Zwitserse fabrikant een schadevergoeding kan claimen vanwege het debacle.
“Stadler had de order ondertekend met een digitale handtekening, maar niet met de juiste.”
Niet de order maar de offerte was met een verkeerde handtekening ondertekend. Dat is wel een belangrijk detail om het probleem te begrijpen. Vanwege die verkeerde handtekening was de offerte van Stadler formeel ongeldig, dus hadden ze de aanbesteding zeker niet kunnen winnen. Daarmee zijn er in dit geval helemaal geen geldige biedingen meer over, en daarom moet de hele aanbestedingsprocedure opnieuw.
“Alstom-Bombardier deed niet mee vanwege leveringsproblemen met een andere order in Oostenrijk.”
Volgens mij bedoelt Der Standard dat Alstom wel een bod had gedaan, maar dat ÖBB hun bod terzijde heeft geschoven vanwege die leveringsproblemen. Waarom zou Alstom de gunning aan Stadler aanvechten als ze zelf niet mee hadden gedaan?
Nu begrijp ik alleen nog niet op welke grond Stadler een schadeclaim zou kunnen indienen. Als Stadler die verkeerde handtekening heeft gezet, ligt de schuld primair bij Stadler zelf lijkt me.
De schadeclaim schuilt hem er waarschijnlijk in dat de aanbestedende dienst ÖBB de opdracht niet aan Stadler had mogen gunnen door die handtekening van Stadler op de bieding, terwijl dat wél is gedaan. Daardoor lijdt Stadler schade. Bijvoorbeeld doordat al kosten zijn gemaakt voor de productie van de gegunde opdracht. Na gunning mocht Stadler er immers van uitgaan dat de overeenkomst geldig was, dus kan geleden schade worden geclaimd. Dat neemt natuurlijk niet weg dat eigen schuld aan de kant van Stadler ervoor kan zorgen dat niet alle schade hoeft te worden vergoed door de aanbestedende organisatie.
Dat Stadler schade lijdt is duidelijk, net als ÖBB trouwens. Ik vind het toch een vreemde redenering dat Stadler die schade gedeeltelijk kan claimen bij ÖBB omdat die de fout niet heeft opgemerkt. Dan zou je dat ook kunnen zeggen als het geen juridische maar een technische fout betreft. Als Stadler bijvoorbeeld schade zou lijden doordat er een verkeerde sterkteberekening of iets dergelijks in het aangeboden treinontwerp was geslopen, dan konden ze volgens dezelfde redenering eveneens schade claimen bij ÖBB, omdat die de fout niet heeft opgemerkt.
Er is toch een wezenlijk verschil: als de opdrachtgever een formeel gebrek, als ontbreken geldige handtekening, te late indiening of een verkeerd aantal treinstellen o.i.d. over het hoofd ziet en toch gunt, is dat ook een fout van de opdrachtgever. Opdrachtnemers mogen vertrouwen op de gunning van een opdracht dus komt schade in beginsel (gedeeltelijk) voor rekening van de opdrachtgever. Materiele gebreken aan een bieding, zoals een verkeerde technische berekening, komen in principe voor risico van de opdrachtnemer die de aanbieding opstelt. Natuurlijk kennen allebei de scenario’s allerlei nuances, als de andere partij redelijkerwijs kon weten dat liggen de kaarten zomaar anders, maar dit is in hoofdlijnen wel het verschil tussen die twee en dus de reden dat in ieder geval gesproken wordt over schadevergoeding voor Stadler.
Die foto is een verkeerde, dit is de SBB Twindexx gebouwd door Bombardier(nu Alstom). De ÖBB had bij Stadler de welbekende KISS treinstellen gekocht en dus is de onderstaande foto een beetje misplaatst
Even zo vrolijk is het een vreemde gang van zaken. De order is ongeldig omdat ‘de digitale handtekening’ niet in de EU wordt erkend. Daar heb je dus weer een fraai voorbeeld van de moloch EU. Beide partijen lopen nu (flinke) schade op vanwege de niet-erkenning door de EU, die bovendien nog eens schijnt te zijn ‘ontdekt’ door wéér zo’n rechter… Nexit, hoe sneller hoe liever hoe beter!
Kijk zo kan je het ook formuleren.
Klant wad blij, leverancier was blij en dan gaat de EU zeuren over papierwerk.
De EU zeurt niet, wetshandhaving in EU staten is geen zeuren.
“Wetshandhaving”, goh, wat neutraal klinkt dat he?
Dat soort systeemautisme, daar hebben een heleboel EU-“onderdanen” (het
is soms net SM) inmiddels wel genoeg van…
Je kan het ook andersom zien: die Zwitsersen moeten weer zo nodig niet-gestandaardiseerde eigen zooi hebben in plaats van gewoon mee te doen met een Europees, gestandaardiseerd systeem. Niet de EU, maar juist de Zwitsersen zijn aan het neuzelen met hun eigen regeltjes. Kijk naar het Verenigd Koninkrijk, met hun lege schappen en hun brandstofschaarste doordat zij nog veel meer eigen regeltjes willen hebben en hun eigen regeltjes ook aan het handhaven zijn. Doe mij dan maar gewoon een Europese Unie.
@Puck: Ja, fijn bij de EU, waar moeders’ wil gewoon wet is, en de
doodgekookte spruitjes drie keer per week op tafel staan. Heel veilig.
Andere fabrikanten kunnen nu claimen dat de gunning niet conform de eisen is gegaan. Het is dus meer dan een futiliteit.
Het is net andersom. Standaarden worden immers internationaal niet erkend totdat landen onderling een afspraak maken om die wel te erkennen. Het is dankzij de EU dat zoiets als een digitale handtekening tussen alle landen van de EU uitgewisseld kan worden. Het gaat hier mis doordat Zwitserland daar niet onder valt. Stap je uit de EU, dan krijg je dezelfde moeilijkheden voor nog veel meer landen.
De EU heeft helemaal niks te zeggen over crypto-standaarden.
Gelukkig maar, want wat de boven ons gestelden ermee willen behoorlijk
(achterdeurtjes inbouwen e.w.d.m.z.) griezelige dingen.
Bedankt voor de compleet logische reactie.
Haalt echter niet weg dat het een stuk logischer was geweest als de oplossing was geweest dat ze het gewoon opnieuw hadden ondertekent en klaar. Een handtekening was altijd al een bizar zwak bewijsstuk en een niet erkende digitale handtekening is nog steeds 1000x beter dan een handtekening met de pen. M’n punt is dus dat je helemaal gelijk hebt wat betreft de waarde van overeenkomsten en standaarden, maar tegelijkertijd slaat het nergens op dat de wet geen makkelijkere uitkomst heeft dan het hele ding opnieuw doen.
O ja, de wet loopt hopeloos achter 🙂 Dat is geen nieuws meer…
Bij belangrijke stukken kun je natuurlijk de handtekening laten
legaliseren (in de .cz republiek kan dat gewoon op het postkantoor — in
.nl bij de notaris?). ID-kaart, uittrekksel handelsregister, gaan met
die banaan.
Kletspraat met gemankeerd EU haat. Het is niet het probleem van de EU dat dingen van buiten de EU hier niet geldig zijn.
Je weet niet waar je het over hebt.
Elektronische[0] handtekeningen zijn voor hun betrouwbaarheid niet
onderhavig aan of die maniakken in Brussel of Pyongyang ze “geldig”
vinden.
[0] Digitaal betekent “op je vingers”. Bovendien hebben de meeste
“digitale” problemen ook een analoog equivalent. (En ja, analoge
computers bestaan ook!)
Dit komt op mij allemaal wel *erg* bizar over.
Digitale handtekeningen bestaan immers allang; PGP voldoet en het wiel
opnieuw uitvinden is in niemands belang.
Maar ja, dat is natuurlijk echte techniek; daar houden de boven ons
gestelden zich niet mee bezig.
Ik gebruik bij communicatie met niet-technici dan ook altijd gewoon een
fysieke handtekening. Dat geeft het minste gedonder.
U heeft geen benul waar u het over heeft.
Natuurlijk niet! 😀
Gezien je reactie vrees ik dat jij in dezelfde rare pseudo-techwereld
leeft als de boven ons gestelden dat doen.
Men kan gewoon de procedure opnieuw doen. De bestelling staat met potlood in de boeken en kan gewoon gepland worden. Voor 2024 moet het toch lukken een rechtsgeldige procedure te doorlopen.
Het nare is dat over de uitkomst, als die niet anders is, waarschijnlijk
weer geprocedeerd gaat worden.
Battle of the plastic train vendors! Weekly show planned to last ’till
2024 and beyond!
Er zijn nu meer fabrikanten die capaciteit hebben dan destijds en er zullen daardoor ook meer biedingen komen waardoor het nog maar de vraag is of Stadler weer wint.
Ik vraag mij af hoe deze procedure beoordeeld zou worden onder Nederlands recht. Ik denk dat onder Nederlands recht de juiste intentie die door beide partijen bevestigd wordt zwaarder telt dan de correcte uitvoering. Ik denk dat een Nederlandse rechter zal zeggen: zet alsnog de juiste handtekening en daarmee is de zaak afgedaan.
Het is dan ook meer een EU-pesterijtje richting een niet-lid.
Daarvoor moet alles wijken.
Het is de Oostenrijkse rechter die de EU-regelgeving toepast. Het is de Oostenrijkse rechter die geen redelijkheid/billijkheid toepast en de mogelijkheid biedt tot herstel van de fout. Als er geen EU geweest was had de Zwitserse maatschappij evenmin een geldige handtekening gezet….en Zwitserland zou overeenkomsten met 26 landen moeten sluiten over herkenning van digitale handtekeningen.
Het bashen van de EU is alleen maar omdat u tegen de EU bent. Brexit is een doorslaand succes zien we nu ja.
Ik heb het al eens eerder gezegd: onafhankelijkheid is net als uit huis
gaan. Even moeilijk, maar op langere termijn beter. Het politiek
gedreven gewauwel (met aan de ene kant preken van hel en verdoemenis en
aan de andere kant een hoog “gaat U maar rustig slapen”-gehalte) dat er
in het Britse geval aan voorafging verdient natuurlijk geen
schoonheidsprijs…
Terzake: ik had begrepen dat ook het “digitale handtekening”-geneuzel in
de EU een zaak van Unierecht is. Heb ik dat verkeerd?
Ik hoef de EU trouwens niet te bashen. De boven ons gestelden in Brussel
maken zichzelf al mooi onmogelijk, daar hoef ik niks aan toe te voegen.
Maar aanhalen kan geen kwaad. De problemen in kwestie zijn immers
onderdeel van meerdere patronen — waaronder inderdaad het patroon van
EU-arrogantie.
Anders partijen kunnen dan vervolgens naar het EU-hof stappen en dan zal de NL-r chtwr word n terug gefloten.