Siemens: HSL planning was voor ons onhaalbaar
27 mei 2015 13:14
De treinen die Siemens voor de hogesnelheidslijn HSL-Zuid wilde bouwen hadden nooit op tijd klaar kunnen zijn. Daarvoor was de productie van de trein te ingewikkeld. Het bedrijf heeft dat vanaf het begin ook aangegeven. Dat zei René van Marrewijk, salesmanager bij Siemens (2000-2005), tegen de parlementaire enquêtecommissie die het debacle met de Fyra onderzoekt.
Siemens deed mee aan de aanbesteding van de snelle trein, maar de opdracht ging uiteindelijk naar het Italiaanse AnsaldoBreda. De klus ging aan de neus van Siemens voorbij omdat het bedrijf 26 treinen wilde leveren, terwijl de NS er zestien had gevraagd, met een optie van nog eens tien. Maar de opdracht van zestien nieuwe treinen was te klein voor Siemens.
Te ingewikkeld
De opdracht van NS voor de snelle trein was te ingewikkeld, stelde Van Marrewijk. "Het was een moeilijke case." Dat kwam onder andere doordat de NS nogal uiteenlopende eisen stelde op het gebied van onder meer zitplaatsen en brandveiligheid.
Niet maakbaar
De Siemens-functionaris legde uit dat de NS-eisen voortkwamen uit de eisen van de projectorganisatie HSL-Zuid. Volgens Van Marrewijk was het voor de HSL-organisatie beter geweest om vooraf een inventarisatie uit te voeren over wat kon er op de lijn. "Ze hadden beter moeten luisteren naar leveranciers, de markt moeten onderzoeken en een bestek moeten maken met materieel dat geleverd kon worden". Later herhaalde Van Marrewijk zijn kritiek nog eens. "Een professionele opdrachtgever zet iets in de markt dat ook maakbaar is."
Zwaar contract
De offerte was al lastig, omdat in het bestek veel specifieke eisen stonden, zoals het nog niet uitontwikkelde beveiligingssysteem ERMTS. Ook was de keuze voor enkeldeks of dubbeldekstreinen nog niet gemaakt. Van Marrewijk had niet veel vertrouwen in de offerte, omdat ze te veel treinen boden. Volgens hem kwam het nu op 28 miljoen euro uit. Een offerte maken kostte al 1 miljoen euro. Als ze de enige waren geweest en hadden gewonnen, hadden ze het voor die prijs gedaan. "Ik vond het een zwaar contract", zegt Van Marrewijk over de eisen die werden gesteld.
Speciaaltje
Het paradepaardje van Siemens, de ICE, voldeed niet aan het gevraagde aantal zitplaatsen van 525 en aan tal van andere eisen. "Het was een echt speciaaltje. We wilden eigenlijk de ICE overal laten rijden. We hadden een relatie met NS voor de ICE naar Duitsland en er liep nog een aanbesteding met NS voor de sprinter light, dus we wilden hem wel indienen."
(c) ANP / allesispolitiek.nl / Treinreiziger.nl. Foto: De ICE, die Siemens het liefst verkocht.